3 września 2017 roku zmarł Walter Becker. Przyczyna śmierci nie jest znana.
Donald Fagen opublikował oficjalne oświadczenie:
Walter Becker był moim przyjacielem, moim współpracownikiem i kolegą z zespołu od kiedy poznaliśmy się jako studenci w Bard College w 1967 roku. (...)
Mieliśmy podobne inspiracje: jazz (od lat 20. do połowy 60.), W.C. Fieldsa, braci Marx, science fiction, Nabokova, Kurta Vonneguta, Thomasa Bergera i Roberta Altmana. A także muzykę soulową i bluesa z Chicago.
Walter miał trudne dzieciństwo - oszczędzę wam szczegółów. Na szczęście był bystry, grał świetnie na gitarze i pisał znakomite piosenki. Mówił z cynizmem o ludzkiej naturze, także o własnej, i był przezabawny. (...)
Pod koniec lat 70. nałogi wzięły górę i na jakiś czas straciliśmy kontakt. W latach 80. odnowiliśmy kontakty i wskrzesiliśmy Steely Dan.
Zamierzam utrzymywać przy życiu muzykę jaką razem stworzyliśmy tak długo, jak będę mógł.
Walter Becker i Donald Fagen zaczęli współpracę na college'u w Nowym Jorku. Na początku pisali piosenki dla innych (m.in. Barbry Streisand, "I Mean to Shine"). Na początku lat 70. przenieśli się do Kalifornii i tam powołali do życia Steely Dan. Pierwsza płyta formacji - "Can't Buy a Thrill" - ukazała się w 1972 roku. Zasadniczy okres działalności zakończył się w 1981 roku, po wydaniu siódmego studyjnego dzieła "Gaucho" (1980). Grupa wróciła na scenę w 1991 roku i pozostała aktywna głównie na polu koncertowym. W 2000 ukazał się krążek "Two Against Nature" a trzy lata później "Everything Must Go". W 2001 roku Steely Dan wprowadzono do Rock and Roll Hall of Fame.
Na koncie zespołu są takie przeboje jak "Reelin' in the Years", "Rikki Don't Lose That Number", "Do It Again", "Peg" i "Hey Nineteen". Kapela nagrała też piosenkę przewodnią - "FM (No Static at All)" - do filmu "FM".
