Bob Dylan kończy dziś 76 lat!
"Hurricane"
"Here comes the story of the Hurricane / The man the authorities came to blame / For somethin' that he never done / Put in a prison cell, but one time he could-a been / the champion of the world"
Hurricane to pseudonim Rubina Cartera - czarnoskórego boksera, który został skazany na dożywocie za morderstwo, którego nie popełnił. Na podstawie tych wydarzeń Dylan napisał protest-song, w którym oskarża organy ścigania o rasizm i świadome działania mające na celu powstrzymanie boksera przed zdobyciem tytułu mistrza wagi średniej.
"The Times They Are A Changin'"
"Come mothers and fathers / Throughout the land / And don't criticize / What you can't understand / Your sons and your daughters / Are beyond your command / Your old road is / Rapidly agin'"
Interpretacja wydaje się oczywista - niedawne zabójstwo Kennedy'ego, wojna w Wietnamie, rosnący w siłę ruch walki o prawa obywatelskie. "The Times They Are A Changin'" oraz "Blowin' in the Wind" błyskawicznie znalazły się na sztandarach hippisów i politycznych aktywistów lat 60. Dylan natomiast jak zawsze odcinał się od prostych, ideologicznych powiązań. Według niego jest to po prostu piosenka "o osobie, która nie traktuje cię poważnie, ale oczekuje, że ty będziesz traktował ją poważnie".
"One More Cup Of Coffee (Valley Below)"
"Your sister sees the future / Like your mama and yourself / You've never learned to read or write / There's no books upon your shelf / And your pleasure knows no limits / Your voice is like a meadowlark / But your heart is like an ocean / Mysterious and dark"
Bob twierdzi, że napisał tę piosenkę podczas romskiego przyjęcia na południu Francji, po spotkaniu z romskim królem, który "miał około 16-20 żon i ponad setkę dzieci". Własną wersję utworu nagrali The White Stripes.
"Blackjack Davey"
"Well, I'll forsake my house and home / And I'll forsake my baby / I'll forsake my husband, too / For the love of Black Jack Davey / Ride off with Black Jack Davey"
Piosenka o złodzieju żon i dziewczynie, która nie umie się zdecydować. Kolejny utwór, którego cover nagrali The White Stripes.
"I'm Not There"
"No, I don't belong to her, I don't belong to anybody / She's my Christ forsaken angel but she don't hear me cry / She's a lone hearted mystic and she can't carry on / When I'm there she's alright but then she's not when I'm gone"
Utwór powstał w 1967 roku podczas sesji nagraniowej "Basement Tapes", natomiast światło dzienne ujrzał dopiero 40 lat później, gdy dołączono go do ścieżki dźwiękowej filmu "I'm Not There". Obraz w poetycki sposób przedstawia różne osobowości Boba Dylana grane przez Christiana Bale'a, Cate Blanchett, Marcusa Carla Franklina, Richarde Gere'a, Heatha Ledgera i Bena Wishawa. W filmie można usłyszeć cover piosenki w wykonaniu Sonic Youth.
"A Hard Rain's A-Gonna Fall"
"Oh, who did you meet, my blue-eyed son? / Who did you meet, my darling young one? / I met a young child beside a dead pony / I met a white man who walked a black dog / I met a young woman whose body was burning / I met a young girl, she gave me a rainbow / I met one man who was wounded in love /I met another man who was wounded with hatred / And it's a hard, it's a hard, it's a hard, it's a hard / It's a hard rain's a-gonna fall"
Podobno cały tekst tego utworu został posklejany z pierwszych wersów piosenek, których Bob "nigdy nie miałby czasu napisać". Pytany w wywiadach, czy jego "hard rain" to tak naprawdę toksyczny opad promieniotwórczy zawsze zaprzeczał. To właśnie "A Hard Rains Gonna Fall" zaśpiewała Patti Smith podczas legendarnego już występu na ceremonii wręczenia nagród Nobla (w tym literackiego dla Dylana), zapominając przy tym ze wzruszenia tekstu.
"Tangled Up In Blue"
"So now I'm goin' back again / I got to get to her somehow / All the people we used to know / They're an illusion to me now / Some are mathematicians / Some are carpenters' wives / Don't know how it all got started / I don't know what they're doin' with their lives / But me, I'm still on the road / Headin' for another joint / We always did feel the same / We just saw it from a different point of view / Tangled up in blue"
Do napisania "Tangled Up In Blue" zainspirowało Dylana malarstwo kubistyczne, w którym artysta stara się uchwycić różne perspektywy na jednej płaszczyźnie. Jak sam powiedział: "Tym co odróżnia ten utwór od innych jest kod zawarty w tekście a także brak konkretnego poczucia czasu. Czas nie jest tu brany pod uwagę. Masz wczoraj, dzisiaj i jutro - wszystkie w jednym pokoju i właściwie wszystko można sobie z łatwością wyobrazić".
"It's Alright, Ma (I'm Only Bleeding)"
"Darkness at the break of noon / Shadows even the silver spoon / The handmade blade, the child's balloon / Eclipses both the sun and moon / To understand you know too soon / There is no sense in trying"
Utwór "It's Alright, Ma (I'm Only Bleeding)" powstał latem 1964 roku, gdy u Boba gościły takie gwiazdy muzyki folkowej jak Joan Baez oraz Mimi i Richard Farina. 40 lat później Dylan przyznał się w wywiadzie, że "nie ma pojęcia w jaki sposób udało mu się napisać takie piosenki". "Spróbuj usiąść i napisać coś takiego. Zrobiłem to raz i teraz mogę robić inne rzeczy. Ale czegoś takiego już bym nie umiał".
"Subterranean Homesick Blues"
"Keep a clean nose / Watch the plain clothes / You don't need a weatherman / To know which way the wind blows"
"Subterranean Homesick Blues" nawiązuje do twórczości beatników - Jacka Kerouaca (który wydał w 1958 roku książkę "The Subterraneans"), Allena Ginsberga (który pojawia się w teledysku do piosenki), Gregory'ego Corso i Lawrence'a Ferlinghetti'ego. Słychać tu także wpływy dylanowego mentora, Woody'ego Guthrie oraz Pete'a Seegera i Chucka Berry'ego.
"Don't Think Twice It's All Right"
"I'm walkin' down that long, lonesome road, babe / Where I'm bound, I can't tell / But goodbye's too good a word, gal / So I'll just say fare thee well / I ain't sayin' you treated me unkind / You could have done better but I don't mind / You just kinda wasted my precious time / But don't think twice, it's all right"
Bob napisał "Don't Think Twice It's All Right" pod koniec 1962 roku, gdy jego ówczesna dziewczyna, Suze Rotolo, wyjechała z Nowego Jorku do Włoch, kończąc w ten sposób ich związek. Delikatna melodia towrzyszy tu lirycznemu, ale i niesamowicie wrednemu tekstowi. Dylan postanowił też umieścić zdjęcie przedstawiające jego i Suze podczas spaceru na okładce albumu "The Freewheelin'", na którym znajduje się ta piosenka o rozstaniu.