Wakacyjne filmy [ZESTAWIENIE]

Żyją w naszej filmowej świadomości tytuły tak piękne i słonecznie przenikliwe, że uaktywniają się co jakiś czas, raz w roku, dokładnie na początku lata - wtedy, kiedy temperatura wynosi 35 stopni, deszcz nie zamierza padać, a dwutygodniowe urlopy pozwalają na jakiś czas opuścić zamieszkane miasto. Prezentujemy listę dziesięciu różnorodnych tytułów, które rozpalą w czytelniku, choć na chwilę, ciepłe, wakacyjne wibracje.
Kadr z filmu Tamte dni, tamte noce Kadr z filmu Tamte dni, tamte noce Fot. Kadr z filmu tamte dni, tamte noce

Tamte dni, tamte noce (2017)

Luca Gaudagnino stworzył niebanalne arcydzieło, nie tylko pozwalające widzowi odkryć uroki sielankowych Włoch, ale i przestawiające mu piękną historię miłości dwójki młodych ludzi, będącej przy tym sztandarowym już hołdem dla ruchu LGBT. Reżyser chwyta się wartości, jaką jest letnia idylla - film cechuje się na rzeczach równie soczystych, jak i nieco przyziemnych. Obserwujemy dwóch bliskich sobie mężczyzn podróżujących, cieszących się otaczającą ich rzeczywistością, do tego spędzających wspólnie czas; rozprawy o kulturze i samym życiu zbliżają ich do siebie, doprowadzają do powstania strumienia świadomości, który łączy tę dwójkę. Pozostaje jednak pytanie, czy takie uczucie, wykraczające wszelakie konwenanse, może mieć prawo bytu?

Audrey Hepburn Audrey Hepburn "Rzymskie wakacje" Wikipedia

Rzymskie wakacje (1953)

Klasyczna produkcja Williama Wylera jest więcej niż pocztówką ze stolicy Włoch, majestatycznego Rzymu. To banalny film o uczuciach między statecznym dziennikarzem (Gregory Peck) a pełną marzeń księżniczką Anną (Audrey Hepburn), którzy spędzają jeden dzień incognito. właśnie w Rzymie. Reżyser eksploatuje temat podróżowania w jednym miejscu, by wykorzystać stolicę jako trzeciego bohatera całej opowieści. Rzymskie wakacje iskrzą się dynamicznym humorem, zapalają w nas miłość do skuterów, a przy tym odpowiadają na względnie proste pytanie, czy mezalians ma prawo bytu w tym trudnym i pełnym sprzeczności świecie. Kto nie widział, niech czym prędzej nadrabia, chociażby dla fenomenalnej kreacji Audrey Hepburn!

Seks nocy letniej (1982)

Zwariowany, luźno nawiązujący do Szekspirowskiej komedii Sen nocy letniej, film ten jest absolutnie idealnym przykładem słonecznej produkcji, która utrzymuje oglądającego swoim klimatem i tym rubasznym humorem. Seks nocy letniej pochodzi z jednego z najlepszych okresów Woody'ego Allena, więc nie ma on praktycznie żadnych mankamentów. Allen bawi się tutaj motywem przyjęcia na wsi, korzysta z daru jaką jest przyroda, łączy te dwa aspekty, do tego dodaje pierwiastka szaleńczego (związanego z wynalazkami i magią) - wychodzi mu z tego komiczna mieszanka wybuchowa, zwięźle łącząca elementy fantastyczne z rzeczywistymi. Ta prowincjonalność dodaje mu jedynie swojskiego klimatu, a oglądając Seks nocy letniej, czujemy to, co bohaterowie filmu - zapach potu, świeżej trawy i podawanych na stole dań.

Dobry rok (2006)

Ridley Scott sięga po dobroć płynącą z atmosferycznej Francji; swojego bohatera, zdeprymowanego bankiera (Russel Crowe), umiejscawia go w willi w Prowansji. Swoją zgorzkniałość prędko będzie musiał odstawić na bok, bo groteskowe sytuacje i niektóre przeciwności losu zmuszą go do przewartościowania własnych wartości. Pełen szczerość i wiary w lepszy jutro film pokazuje nam, że zawsze jest pora na zmianę, na nową miłość, czy na podejmowanie bardziej ekscentrycznych, spontanicznych decyzji, które mogą przekręcić życie o 180 stopni. Zwróćcie uwagę, jaką rolę gra tutaj samo wino, jak i wracanie do sielankowych, dziecięcych wspomnień. Dobry rok jest filmem o życiu teraźniejszością, a przy tym szanowaniu przeszłości.

A propos Nicei (1930)

A propos Nicei jest propozycją odbiegającą od standardu narzuconego w tym zestawieniu, bo to przykład awangardowy, do tego niemy i nakręcony wiele lat temu. Jean Vigo nakręcił krótkometrażowy film o wspaniałej Nicei, trochę naśmiewając się z niej, ale i ukazując jej najświętsze walory. Vigo nie tylko satyryzuje, on także manifestuje piękną codzienność, obraz ludzkiego uśmiechu, uroczej Nicei przypominającej polską Łebę. To film, który wygrywa zarówno harmonią, jak i fenomenalną reżyserią. Prędko zmusi widza, by ten, jak najszybciej, odwiedził jedno z turystycznych miast. Takich, które posiada plażę, deptak i ciekawe restauracje.

Listy do Julii Listy do Julii

Listy do Julii (2010)

Listy do Julii należą do grupy filmów "nieoczywistych i zaskakujących", bowiem z początku mamy wrażenie, że czeka nas seans kolejnej, zapewne schematycznej komedii romantycznej, a tu z kolei pojawia się zaskoczenie - film Gary'ego Winicka jest romantyczną doskonałością, czerpiącą z miejsca, w którym dzieje się akcja (słonecznej, beztroskiej Toskanii), a do tego pokrzepia złamane serca. Bazuje on na okolicznościach związanych z grupą odpowiadającą na listy z zapytaniem o miłosne porady. Jeden z nich inspiruje protagonistkę, by na nowo odkryć zjawiskowe Włochy, a przy tym odnaleźć miłość opisaną na kartce papieru.

Kochankowie z księżyca (2012)

Wes Anderson zaprasza na niecodzienną przejażdżkę w głąb dziecięcej miłości, kolorowych zdarzeń, harcerskiej otoczki i rodzicielskiej miłości. Kiedy Sam i Suzy uciekają z domu, wydarzyć się może wszystko, jako że wiele różnych grup pragnie ich odszukać. Wes Anderson bawi się postaciami, jak jakimiś figurkami z domu lalek, a światłe ujęcia i bardzo obrazowe kadry zapraszają do wsiąknięcia w ten osobliwy świat, immersja funkcjonuje tutaj na wysokim poziomie. Co więcej, sporo tu o niezawinionym cierpieniu, o podejmowaniu wyborów; to moralitet o tym, w jak dziwaczny sposób dzieci potrafią wkraczać w dorosłość. Zatem wątek wakacyjny przeplata się tutaj z humorystyczno-dorosłą tematyką, a, koniec końców, Kochanków z księżyca doceniamy za ich niesamowitą różnorodność, za tą czystą nieformalność.

Szef (2014)

Wakacyjne, asfaltowe klimaty - tak, film ten jakby ciągłe się poruszał, bo i bohaterowie są nieustannie w podróży - łączą się tutaj z ciepłym kinem drogi i opowieścią o miłości - zarówno do ludzi, jak i jedzenia. Jon Favreau wciela się tutaj w szefa kuchni, który po utracie posady w renomowanej restauracji, otwiera własnego food trucka i rusza w kulinarną przejażdżkę po Ameryce. Wkrótce jego mobilny bar staje się popularny w całym kraju, co doprowadza do kolejnych ekscesów. Favreau (tutaj też w roli reżysera), konsekwentnie prowadzi tę świeżą narrację, wprowadza bohaterów z krwi i kości,  przy tym uświadamia widza, jak ważne jest wsparcie drugiej osoby, również i szacunek do człowieka. Dodatkowo witają nas słoneczne ujęcia i humorystyczne sekwencje - to bardzo sycący seans.

Rodzinne rewolucje (2014)

O dziwo, nie jest to kolejna żenująca komedia ze stajni filmów Adama Sandlera, tylko pozytywnie zakręcona komedia rodzinna o samotnych rodzicach i letnim afrykańskim kurorcie. Sandler i Drew Barrymore wcielają się w niepasujących do siebie (z początku) rodziców, którzy, przypadkowo, spędzają wspólnie wakacje - rzecz jasna ze swoimi krnąbrnymi dzieciakami. W głównej mierze chodzi tutaj o slapstickowe zawirowania, także nawet przyjemne podejście do uczucia między dwójką ludzi, jednak nie zapominajmy, dlaczego tu jesteśmy - dla letniego, gorącego klimatu; hotel, w którym dzieje się główna akcja komedii, jest wręcz olśniewający; po takiej zabawie na ekranie od razu zapragniemy wyruszyć w jakąś egzotyczną podróż.

kadr z filmu 'Pod słońcem Toskanii' kadr z filmu 'Pod słońcem Toskanii' reż. Audrey Wells; Buena Vista Pictures, 2003

Pod słońcem Toskanii (2003)

Zestawienie kończymy uroczym, oszczędnym w środkach filmie o Toskanii, opowiadającym o tzw. odżywaniu - w tym przypadku po nieudanym małżeństwie i rozwodzie. Frances Mayes wyjeżdża z San Francisco, a jej życie staje do góry nogami; kupuje willę, a do pracy przy jej odnowie zatrudnia. polskich robotników, co też stanie się dla niejednego widza intrygującym smaczkiem. Również i na nowo się zakochuje, a gdy życie daje jej drugą szansę pełną nowych przeciwności i wyzwań, Frances musi poznać obyczaje nowej kultury i spróbować się odnaleźć w tym czarującym miejscu. Film na letni wieczór z czerwonym winem i zapachowymi świecami.

Copyright © Grupa Radiowa Agory