Wydarzenie zostało zapoczątkowane w 2012 roku przez UNESCO. Dzień poświęcony radiu ustanowiono ze względu na wielką wartość tego środka przekazu. Historia radioodbiorników sięga 1894 roku, gdy Guglielmo Marconi rozpoczął pracę nad przesyłaniem i odbiorem fal radiowych. Jego aktywność okazała się przynosić skutki. Początkowo dzieło Marconiego służyło do przesyłania znaków alfabetu Morse’a. Po jakimś czasie, w miarę udoskonalania prototypu radia, udało się przesłać pierwsze dźwięki.
Wpierw radio służyło do komunikacji na odległość. Określono je mianem “telefonu bez drutu”. Dopiero po jakimś czasie zauważono w nim potencjał informacyjny. Pierwsze audycje radiowe można było usłyszeć w latach dwudziestych XX wieku. Nie było to zjawisko powszechne. Zarówno urządzenia do nadawania, jak i odbierania, były bardzo drogie. Mogli sobie pozwolić na nie tylko nieliczni. W miarę rozwoju techniki radio zaczęło się przekształcać i stawać się bardziej dostępne. Stało się bardzo ważnym środkiem przekazu. Radia zaczęły pojawiać się w restauracjach, a także w niektórych miejscach pracy. Tu należy zaznaczyć, że radio było dla niektórych jedynym źródłem wiedzy o świecie, gdyż w tamtych czasach istniał poważny problem z analfabetyzmem wśród klas niskich, co powodowało, że nie takie osoby nie potrafiły czytać. Przez to również wynalazek okazał się być bardzo dużym narzędziem propagandy.
W Polsce pierwszą audycję nadano 1 lutego 1925 roku. Mimo, że odbiór był słaby to zostało to zauważone poza granicami naszego państwa. Jak wiemy z historii, w późniejszych latach radio miało dla nas ogromne znaczenie.
Siła tego medium jest widoczna do dziś. Mimo, że technologia poszła do przodu i wydawać by się mogło, że radio zostanie wyparte przez coś nowego to ono żyje dalej. I ma się całkiem dobrze. Istnieje zarówno w wielkich i rozwiniętych aglomeracjach, jak i w małych i dopiero tworzących się. Dlatego dziś obchodzimy jego dzień.
